Psychologiczne aspekty procesu starzenia się odkrywają obszary, które muszą być uwzględnione w działaniach pomocowych, skierowanych do najstarszej grupy wiekowej społeczeństwa. Zmieniająca się kondycja fizyczna i psychiczna prowadzi do głębokich zmian w zakresie potrzeb, znajdowania źródeł sensu życia oraz optymalnych sposobów przystosowania się w nowych okolicznościach życiowych. Poszerzające się obszary deficytów w zakresie funkcjonowania poznawczego oraz narządów zmysłów, wymagają głębokiej reorientacji w zakresie celów i obszarów aktywności. Starość, mimo niekorzystnych zmian, może ukierunkowywać na proaktywne zachowania. Służy temu przyjęcie właściwego stylu życia oraz przełamywanie stereotypów, obecnych myśleniu seniorów i środowiska społecznego, w którym żyją starsze osoby. Efektywność adaptacyjna seniorów wymaga nie tylko wsparcia zewnętrznego i dynamicznej modyfikacji celów i sposobów ich realizacji – pisze ks dr Marek Jarosz. |