W ciągu ostatnich 2 lat pandemia COVID-19 radykalnie zmieniła system opieki zdrowotnej. Odsetek rutynowych osobistych wizyt lekarskich z powodu chorób przewlekłych gwałtownie spadł, podobnie jak częstotliwość planowych zabiegów medycznych i badań diagnostycznych. Wiele z planowanych badań i hospitalizacji zostało przełożonych lub nie odbyło się. Co więcej, zasoby finansowe i ludzkie zostały przesunięte z leczenia chorób przewlekłych na leczenie COVID-19.

Dane z całego świata wskazują na spadek liczby przyjęć, np. z powodu ostrego zawału mięśnia sercowego czy udaru mózgu, podczas gdy globalne wskaźniki śmiertelności dramatycznie wzrastają. Zmiany te mają długofalowe konsekwencje, które nie znikną wraz z końcem pandemii. Potrzebne są programy profilaktyczne, których celem jest z jednej strony wyselekcjonowanie pacjentów wysokiego ryzyka we wczesnym stadium choroby, a z drugiej niwelowanie skutków pandemii. Towarzystwa naukowe obecnie zalecają, aby multidyscyplinarne zespoły współpracowały z pacjentami w celu zaspokojenia zmienionych potrzeb medycznych i socjalnych.